Tętno pierwotnej puszczy. Część V. Żywa sieć

Czas trwania: 29’ 30”   
Format oryginalny: 4:3 SD
Format po rewitalizacji: 16:9 HD

Scenariusz i reżyseria: Bożena Walencik, Jan Walencik
Obraz: Jan Walencik, Krystian Matysek
Dźwięk: Bożena Walencik, Jan Walencik, Ewa Salecka
Montaż: Bożena Walencik, Jan Walencik
Realizacja dźwięku: Włodzimierz Kazimierczak
Asystent: Krzysztof Komar
Muzyka: Ireneusz Dreger
Lektor: Krystyna Czubówna
Produkcja: Sławomir Boniecki
Konsultacja naukowa: Janusz Faliński, Krystyna Falińska, Jerzy Gutowski, Bogumiła Jędrzejewska, Włodzimierz Jędrzejewski, Amelia Kawecka, Simona Kossak, Czesław Okołów, Zdzisław Pucek, Stefan Sikora, Aleksander Sokołowski, Ludwik Tomiałojć, Wiesław Walankiewicz, Tomasz Wesołowski
Współpraca produkcyjna: Białowieski Park Narodowy

TVP 1 dziękuje za pomoc podczas realizacji filmu: Pracownikom Białowieskiego Parku Narodowego, Pracownikom Białowieskiej Stacji Geobotanicznej UW, Pracownikom Zakładu Badania Ssaków PAN w Białowieży, Pracownikom Zakładu Lasów Naturalnych IBL w Białowieży, Pracownikom Nadleśnictwa Białowieża, Pracownikom Nadleśnictwa Browsk, Pracownikom Nadleśnictwa Hajnówka, Parkowi Narodowemu Puszcza Białowieska – Białoruś, Strażnicy Straży Granicznej w Białowieży, Stacji badawczej R. E. i H. Z. Z. PAN w Popielnie, Ogrodom Zoologicznym w Warszawie, Poznaniu, Krakowie i Bydgoszczy, Mieszkańcom Białowieży i Hajnówki

Produkcja: Program 1 TVP S. A.
Realizacja: 1993–1995 r.
Zakończenie produkcji: 1995 r.
Rewitalizacja do HD: 2014 r.

 

 

 

Kadry z filmu (CYTATY).

W środku Starego Kontynentu, na wschodnich rubieżach Polski i zachodnich kresach Białorusi, bije tętno pierwotnego lasu. Nieprzerwanie od kilku tysięcy lat. Wśród rozbuchanej, mrocznej zieleni, te same mateczniki przemierzają wciąż żubry. Jak za Jagiełły, jak za Mendoga… Jedyna już pozostałość prawdziwie pierwotnych lasów, jakie niegdyś pokrywały europejskie niziny – Rezerwat Biosfery i Dziedzictwo Ludzkości – odwieczna Puszcza Białowieska.

CYTAT. Fragment filmu Tętno pierwotnej puszczy. Część V. Żywa sieć. Reż. Bożena Walencik, Jan Walencik. Źródło: TVP.

W ostatniej części serii autorzy odkrywają świat reducentów – organizmy końcowego ogniwa łańcucha pokarmowego, dzięki którym materia organiczna ponownie wraca do obiegu i zapewnia trwanie Puszczy. Najpierw, na przykładzie szczątków padłego żubra, pokazują, co dzieje się z tak olbrzymia masą materii. Przedstawiają różnych zjadaczy szczątków organicznych łącznie z pariasami naturalnego lasu – tysiącami grzybów o wielkiej mnogości form. Prezentują wiekowego, martwego już Car-dęba, a potem leżące olbrzymy – korpusy drzew w różnych stadiach próchnienia oraz próchnojady. Nazywają dno Puszczy żywym laboratorium, miejscem, gdzie następuje rozkład materii, gdzie jest punkt zwrotny jej przemiany, i skąd powraca nowe życie, zapewniające trwanie naturalnego lasu. W końcowym fragmencie ostatniej części prezenterzy wprowadzają jakby posłowie do całej serii. Ukazują rolę człowieka w Puszczy Białowieskiej, wcielając się również w role niektórych naszych przodków. W finale, powracają do Rezerwatu Ścisłego Białowieskiego Parku Narodowego, pokazują las, jaki niegdyś pokrywał niziny Europy, a dzisiaj został tylko tutaj, niczym samotna wyspa na oceanie cywilizacji.

Apelują do rozumów i serc o ochronę tego ostatniego skrawka prawdziwej Europejskiej Puszczy.